Lamprologus ocellatus to jeden z najpopularniejszych muszlowców hodowanych w akwariach zaraz po Lamprologus multifasciatus czy Lamprologus leleupi.

Jego polska nazwa to: muszlowiec wielkooki. Został odkryty przez austriackiego ichtiologa Franza Steindachnera w 1909 roku, jednak nie znana jest nam data sprowadzenia tego gatunku do Europy.

Niemniej jest to jedna z najwcześniej opisanych pielęgnic tanganickich. Swoją popularność wśród akwarystów zyskała dzięki wielkości, barwie, niebanalnym zachowaniom oraz wysokiej skłonności do rozrodu. Mioty liczą często ponad 30 sztuk, co wynika ze strategii życiowej „r” charakterystycznej dla ryb. Gatunki zaliczane do strategii „r” cechują się wydawaniem licznego potomstwa (tak aby jak najbardziej zwiększyć prawdopodobieństwo przeżycia potomstwa), ale także dużą umieralnością wśród osobników młodych, co możemy zauważyć w naturze gdyż każdy gatunek ma swojego naturalnego wroga uszczuplającego ilość osobników.

Ocellatusy w Tanganice

Każdy organizm ma swojego naturalnego wroga, również Lamprologus ocellatus którego wrogami mogą być ryby z rodzaju Lepidolamprologus czy Synodontis. Ten fakt jest bardzo ważny, aby określić różnice między odłowami a osobnikami z pokoleń F1, F2 itd. Naturalny wróg naszego muszlowca szuka osobników jaskrawych, gdyż łatwiej jest mu upolować taką ofiarę, wyjątkiem są ryby z rodzaju Synodontis, które zjadają ikrę, narybek i młode osobniki żerując na muszlach zamieszkałych przez ocellatusy – taką sytuację można zauważyć także w akwarium, gdy hodujemy te ryby razem z muszlowcami. Ten fakt powoduje że Lamprologus żyjący w jeziorze jest ciemniejszy, nie jaskrawy tak aby jak najmniej odróżniać się wśród fauny i flory jeziora, a dopiero w okresie rozrodu można zauważyć u ocellatusów fioletowo-niebieskie odcienie. Dzikie osobniki mogą być bardziej płochliwe, jednak jest to też związane ze stresem związanym z przeprowadzką z jeziora. Warto dodać że muszlowce w naturze pobierają pokarm znacznie rzadziej niż osobniki hodowane w naszych akwariach, co może się przyczyniać do zmiany ubarwienia i wielkości osobników F1 i F2.

Barwa może być uwarunkowana także przez taki czynnik jak głębokość, jednak by to określić potrzebne są szczegółowe badania poszczególnych odmian z różnych rejonów jeziora.

Ocellatusy w naszych akwariach, czyli osobniki Fx

Ocellatusy kupowane w sklepach akwarystycznych zazwyczaj uważane są za pokolenie Fx. Może się zdążyć że sprzedawca ma wiedzę do jakiego pokolenia zalicza się sprzedawany muszlowiec, jednak nie można liczyć że będzie to odłów i jest rzadko dostępny w tradycyjnych sklepach akwarystyczne.

Osobniki F1 oraz późniejsze charakteryzują się jaskrawymi kolorami. Może to być związane z brakiem naturalnego wroga więc cecha o jaskrawym ubawieniu uwydatnia sią w miarę mieszania osobników F1 z F1 i F2 z F2 i tak dalej oraz F1 z F2. Każda mieszanka powoduje że ryby są pięknie ubarwione w odcienie żółtego i fioletowo-niebieskiego. Takie osobniki szybciej rosną, jednak może to być związane z przyzwyczajeniem do warunków akwariowych, wychowywaniem kolejnych pokoleń w niewoli i codziennym karmieniu ryb. Tak niesamowite ubarwienie spowodowane jest także różnego rodzaju pokarmami podawanymi naszym muszlowcom codziennie. Nie musi być to jednocześnie dobre dla naszych podopiecznych, gdyż nie są to ich naturalne cechy, a częste przekarmianie i próby uzyskania jak najpiękniejszego osobnika kończą się śmiercią lub wyczerpaniem organizmu. Pokarmy dla ryb akwariowych posiadają składniki modyfikowane genetycznie takie jak mączka rybia, roślinne ekstrakty białkowe i wiele innych tak, aby ryby rosły szybciej i osiągały maksimum rozmiarów i barw. Warto zaopatrzyć się w jak najbardziej naturalne pożywienie np. kryl i nie przekarmiać ryb, aby wyglądały one jak ich dzicy bracia, a w przypadku ryb z odłowu poleca się tylko i wyłącznie mrożonki i naturalne pokarmy.

Paweł Wróblewski
Hodowca i pasjonat ryb z jeziora Tanganika od 8 lat. Najwięcej uwagi poświęca hodowli Altolamprologusów, według niego najciekawszych, lecz posiada także mniejsze ryby muszlowe.