Nazwa i synonimy
Nazwa tego gatunku pochodzi od nazwiska George Boulengera, brytyjskiego zoologa, jednego z ważniejszych badaczy jeziora Tanganika. Jednym z synonimów była te rzadko używana nazwa Lamprologus kiritvaithai. W przeszłości uznawano też ten gatunek za Lamprologus boulengeri i Neolamprologus boulengeri.
Występowanie
Ryby te spotkać można we wschodniej, tanzańskiej części jeziora – jak podaje Ad Konings – między Kigoma a Malagarasi, na piaszczystym dnie – na głębokości od 10 do 35 metrów.
Akwarium
Jak podaje Krzysztof Haja w artykule Ślimakom dziękujemy – rzecz o muszlowcach obligatoryjnych z jeziora Tanganika (Tanganika Magazyn, IV 2008), sugerowana, minimalna wielkość terytorium dla pary tego gatunku to powierzchnia 80×40 centymetrów i akwarium około 100 litrów. Przy czym kluczowy jest pierwszy parametr. Gatunkowi temu potrzebne będą oczywiście muszle, przy czym ze względu na wielkość ryb, warto zadbać o odpowiedni ich rozmiar i wykorzystać na przykład te ślimaka Ryssota. Jeśli by chcieć trzymać więcej niż jedną parę, akwarium musi być dość duże ze względu na agresję wewnątrzgatunkową. Powinny znaleźć się w nim też pojedyncze groty, gdyż w naturze szczególnie samce nie zawsze korzystają z muszli jako miejsca schronienia. Co do warunków chemicznych wody, oświetlenia i innych elementów projektowania zbiornika dla muszlowców, dowiesz się o nich więcej w sekcji Akwarium.
Wielkość i rozróżnianie płci
Samce dorastają do 8 centymetrów, zaś samice do około 5 centymetrów. Jest to najbardziej widoczna różnica między osobnikami różnych płci.
Zachowanie
Boulengeri mogą być dość agresywne wobec innych gatunków, ale i przedstawicieli swojego. Centrum ich terytorium zajmują zgromadzone muszle. Zazwyczaj w razie niebezpieczeństwa samica chowa się w domku, zaś samiec odpływa. Naturalnie kiedy pojawia się narybek, ich agresja rośnie.
Rozmnażanie
Ryby te uznaje się za monogamiczne – szczególnie w akwariach. Niemniej Ad Konings podaje na portalu Cichlidae.com, że widział w naturze samce przemieszczające się między muszlami samic. Tak czy inaczej ryby te do rozmnażania potrzebują pustych muszli ślimaków – w nich dość regularnie odbywa się tarło – w domku samicy. Rodzice opiekują się narybkiem i bronią go przed zagrożeniami.
Towarzystwo
Dobrym pomysłem będzie towarzystwo innych silnych ryb z Tanganiki – na przykład szczelinowców. Może udać się również ich połączenie z mniejszymi gatunkami, ale muszą być odpowiednio silne – jak na przykład Lamprologus similis. Wiele wskazuje na to – choć nie mamy na to w pełni przekonujących dowodów – że w naturze gatunek ten styka się z Lamprologus ocellatus, Lamprologus brevis, Lamprologus callipterus oraz Lamprologus ornatipinnis. Biorąc to pod uwagę szczególnie połączenie z ocellatusami wydaje się – zważając na temperamenty ryb – mieć duży potencjał. Przy czym wymagać będzie ono akwarium o dnie co najmniej 100×40 centymetrów.
Galeria
Jeśli chcesz wykorzystać któreś ze zdjęć z galerii, poproś o zgodę. If you would like to reproduce some photos from the gallery, request for a permission.
